(English one is below)
NL versie
Review Die for Me - Amy Plum
Die for Me is een Engelstalig boek geschreven door Amy Plum.
Het boek is niet in het Nederlands verkrijgbaar en ik heb het dan ook in het
Engels gelezen. Het boek gaat over een meisje genaamd Kate dat haar ouders
verliest bij een auto-ongeluk. Ze laat haar oude leven in Amerika achter en
verhuisd naar Parijs waar ze bij haar grootouders gaat wonen. Daar ontmoet ze
Vincent; een mysterieuze jongen die haar bevroren hart laat smelten. Ze komt
erachter dat hij een Revenant is – een ondode wiens enige doel is zichzelf
opofferen om de levens van anderen te redden. Al snel zit ze midden in de
oorlog tussen goede Revenants en slechte Revenants en weet ze dat als ze haar
hart blijft volgen, ze misschien wel niet meer veilig zal zijn.
Ik vond het boek boeiend genoeg om het niet aan de kant te
leggen. Ik wilde steeds meer weten van de wereld van de Revenants en wat er zou
gebeuren tussen de twee rivaliserende groepen. Ook de manier waarop de liefde
tussen Kate en Vincent opbloeit is interessant, al zitten er wel wat gebreken
in. Amy Plum brengt op een uitstekende manier de romantiek in Parijs helemaal
naar voren.
Helaas zijn er ook een paar negatieve puntjes te vertellen
over het boek. Allereerst vind ik dat de detailbeschrijving van de omgevingen
behoorlijk saai en oninteressant zijn. Ze gaat er zo diep op in dat ik geen
ruimte meer krijg om zelf dingen te verzinnen en daardoor krijg ik de neiging
om hele passages waar alleen beschrijvingen in staan gewoon over te slaan. Dat
is zonde. Dit boek is echter een soort Art romance boek, waarin kunst vaak aanwezig
is en uitgelegd wordt, dus ik begrijp wel waarom Amy Plum hiervoor gekozen
heeft. Het is een apart genre wat ik normaal gezien ook niet zou lezen, hoewel
het in dit boek niet enorm stoort.
Daarnaast is de liefde tussen Kate en Vincent ook zomaar uit
het niets ontstaan. Eerst vond ze hem interessant en hij stalkte haar een
beetje, maar nergens kwam naar voren dat ze elkaar ook echt leuk vonden. En waarom
dan ook echt? Opeens zegt Vincent dat hij helemaal gek op haar is en verliefd
is en dergelijke, maar waar komt dat door? Het komt gewoon uit de lucht vallen.
Nergens staat waarom hij nou eigenlijk van haar houdt en het lijkt me nogal
onrealistisch om zomaar verliefd op iemand te worden zonder reden. Dus hun liefde
gaat van nul naar honderd in ongeveer twee stappen en daarom kon ik er ook niet
echt in mee. Ik kon niet lekker meeleven of voelen, tenzij ik deed alsof ze al
tijden bij elkaar waren. Wat dan weer wel heel goed geschreven is, is de lust
die de twee voor elkaar voelen ergens in het midden en eind van het boek. Daar gaat
mijn hart in ieder geval sneller van kloppen!
Romantiek ontbreekt in dit boek totaal niet. Mensen die van
zoetsappige scènes houden zouden dit boek echt fantastisch vinden. Ik vind het niet
erg, al is het soms wel héél erg cliché. Een man die je voor je verjaardag op
een rondvaart neemt, een cadeautje aan je geeft én je de Eiffeltoren verlicht
in de nacht laat zien is wel erg overdreven, maar ik weet zeker dat er mensen
zijn die hier helemaal van gaan zwijmelen. Nou, het was dan ook wel een leuk
idee van Amy Plum, al is het niet erg realistisch, het spreekt wel tot de
verbeelding. Beter overspoelende liefde dan mishandelende vriendjes (kuch:
referentie naar Crescendo).
Nog een puntje wat me opviel was dat de uitleg van de
Revenants wel heel erg uitgekotst werd door de karakters in het boek. Ik had
helaas al de korte samenvatting van het boek gelezen (dus dat het gaat over
ondoden) en daarom wist ik al wat het ongeveer waren, maar alsnog wordt er
helemaal uitgebreid beschreven wat ze zijn. Dat gedeelte vond ik overbodig, dan
hadden ze het beter niet in de samenvatting kunnen zetten, want het is een
essentieel deel van het plot en het wordt notabene ook al uitgelegd in het
boek. Het enige wat dan wel weer leuk was, was dat er verder in werd gegaan op
hoe de Revenants werken en waar het door komt.
Er zat op het einde leuke actie in en het was dan ook een
onverwacht einde. Ik moet wel zeggen dat het enigszins leek op Becca
Fitzpatrick’s Hush, Hush, maar dat geeft niet. Dit boek was veel consistenter
en boeiender dan Hush, Hush en dat maakt het allemaal weer goed. Ik heb genoten
tijdens het lezen en ik ga dan ook het vervolg hierop lezen.
Sterren: 4/5
Die for me (engels) van Amy Plum is te koop bij: www.bol.com
Er is ook een review van Until I Die (boek 2) van Amy Plum: Until I Die - Amy Plum [NL&ENG]
ENG Version
Also posted on Goodreads: http://www.goodreads.com/review/show/406281060
Review Die for Me - Amy Plum
Die for Me
is not translated into Dutch and thus I have not been able to read it in Dutch,
but as you all know that’s not at all a problem for me. The book is about a
girl named Kate who loses her parents in a car accident. She then abandons her
life in America and goes to live with her grandparents in Paris. There she
meets Vincent; a mysterious boy who melts her frozen heart. She finds out he is
a Revenant – an undead whose sole purpose is to sacrifice himself to save the
lives of others. Soon Kate is in the midst of a war between good and bad
Revenants and she knows that if she keeps following her heart, she might never
be safe again.
I liked
this book enough to not put it aside. I wanted to know more about the world of
the Revenants and what would happen between the two rivaling groups of
Revenants. It kept me reading. The way Kate’s and Vincent’s love blooms is
interesting, though there are some flaws. Amy Plum is excellent at catching the
romance that Paris offers and bringing it to life in a book.
Unfortunately
there are also some negative points to this book. I think the details are often
overdone, especially the ones of the scenery and surroundings. She’s going so
far into describing the details that I as a reader don’t get any space to
fantasize my own surroundings that fit with the story and I think this is of
great importance when reading a book. When I read those overly detailed passages,
I just skip over them sometimes, even though I hate doing it. They are just so
boring. This book is somewhat of an Artsy Romance novel, in which art is a
fundamental part of the book. It’s some sort of genre which I normally would
not read. However, I am not that bothered by it.
Another
point is that the love between Kate and Vincent instantly rises out of nowhere.
First she finds him interesting and he’s stalking her (yeah, I know right), but
nowhere does it really say they actually liked each other. They didn’t even
have a conversation first. But somehow they just love each other. Why? Suddenly
Vincent says he loves her and that he’s crazy about her, but where is it coming
from? It just magically appeared. Nowhere does it say why he actually loves her
and it seems rather unrealistic to me to just fall in love with someone for no apparent
reason other than them being there and pretty. There love goes from zero to
hundred in maybe two talks so I just couldn’t feel it happening. I couldn’t
enjoy it, savor it, like I did with Unearthly. However, the lust they have for each
other, somewhere half and near the end of the book, was written really well I
must say. My heart was thumping when reading it!
Romance is
never lacking in this book. People who like sappy love stories should definitely
read this book, they would find it amazing. I don’t mind to read it, but sometimes
it becomes quite cliché. When a man takes you on a boat for your birthday AND
buys you a present AND shows you the Eiffel tower alight in midnight I find it
very overdone. But I’m sure there are people who swoon over this stuff. Well,
Amy did have a nice idea, even though it wasn’t realistic, it does speak to the
imagination. It’s better to drown in love than to have mistreating boyfriends
(Cough: Reference to Crescendo).
Another
thing I noticed was that the explanation of the Revenants was really word
diarrhea coming from all the characters in the book. Unfortunately I had
already read a short summary of the book (which basically said they were undead
and had to sacrifice themselves) so I already knew a large part of the idea
before I even got to the part where they started explaining what Revenants are.
So why was it in the summary at all? It was quite stupid, because it basically
made it unnecessary to even read those passages AND the entire beginning of the
story (when Kate doesn’t know what Vincent is) the reader is like “Duh! He is a
Revenant!”. It’s a shame really. The only thing that was nice about that scene
(where they blurt out everything that has to do with Revenants), was that Amy
explained how the Revenants work and why it all happens the way it does. She
made a nice background story.
At the end
of the book there was a bit of nice action and also an unexpected ending. I
have to say though, it looked a lot like Becca Fitzpatrick’s Hush, Hush, but
that’s OK. This book was way more consistent and interesting than Hush, Hush,
so that makes it all OK. I enjoyed reading this piece of writing and I
certainly will be reading the next two novels in the trilogy.
Stars: 4/5
There's also a review of Until I Die (book 2) by Amy Plum: Until I Die - Amy Plum [NL&ENG]
0 comments:
Post a Comment